De eerste zinnen uit Honderd uur nacht: “Ben ik het ranzige rotverhaal dat op internet staat? Pas ik in het sprookje dat ik straks aan de Amerikaanse douane ga vertellen? Of heb ik een eigen verhaal?”
Toen orkaan Sandy in de herfst van 2012 de Verenigde Staten trof, woonde schrijfster Anna Woltz in New York. Dagenlang zwierf ze door Manhattan op zoek naar warmte, eten en stopcontacten. ‘Toen het licht weer aan ging’, begon ze aan dit boek: Honderd uur nacht. Haar eigen avontuur in New York gebruikte ze als inspiratie voor deze filmische en spannende jeugdroman over vier bijzondere jongeren die zich samen voorbereiden op de storm van hun leven.
Het orkaanasiel
Het 14-jarige meisje Emilia December de Wit ontdekt iets schokkends over haar vader, een schooldirecteur. Zonder dat iemand het weet, vliegt ze in haar eentje naar New York om haar familie en de school in Nederland te ontvluchten. In New York blijkt de kamer die ze gehuurd heeft niet te bestaan. Ze dwaalt alleen rond in de grote stad op zoek naar onderdak. Die vindt ze bij Seth en zijn zusje Abby. Als orkaan Sandy richting New York dendert, komt ook de knappe overbuur Jim in hun ‘orkaanasiel’ wonen. Terwijl de storm buiten raast, probeert Emilia met haar eigen storm te dealen.
Het boek leest als een razende trein, of een razende orkaan.
Hoewel de korte inhoud van het boek onrealistisch en vergezocht kan aanvoelen, klopt het hele plaatje en leest dit overtuigende verhaal als een razende trein (of een razende orkaan). Het boek zit boordevol knap uitgewerkte verhaallijnen die Anna Woltz heel mooi in elkaar laat vloeien. Beetje bij beetje kom je te weten wat er in Nederland met de vader van Emilia – een eigenzinnig meisje dat last heeft van smetvrees – gebeurde en waarom Emilia haar omgeving ontvluchtte. Ook maak je kennis met de vijftienjarige Seth en zijn dappere negenjarige zusje Abby die hun vader verloren en met schoolverlater Jim, die lijkt op een filmster en die gekwetst is aan zijn hand. Al die kleine levens komen samen in dé stad der steden New York, tegen de achtergrond van de storm Sandy die het leven daar helemaal op z’n kop zet en die de inwoners dwingt om back to basic (zonder elektriciteit, zonder internet…) op elkaar terug te vallen.
Jeugdliteratuur van de beste soort!
Al een hele tijd ben ik fan van de wervelende schrijfstijl van Anna Woltz. Bijzondere ontmoetingen zijn haar handelsmerk. Die ontmoetingen zijn de aanleiding voor opwindende avonturen. Ook de andere boeken van Woltz (Gips, Alaska, De tunnel, Mijn bijzonder rare week met Tess…) zijn één voor één aanraders. Het is jeugdliteratuur van de beste soort.
“Misschien, denk ik wanneer ik een hapje van de zoetzure tofu neem die nu op tafel staat, is het tóch niet zo erg om ouder te worden. Misschien is dit wel hoe het voelt om volwassen te zijn. Zelf kunnen bedenken: ik ga vanavond fantastisch uit eten. Met mijn eigen vrienden. Ik blijf hier zo lang als ik wil en ik eet wat ik wil. Want ik ben niet bang meer.” (p.159)
Voor lezers vanaf 12 jaar.
