De Nederlander Pim Lammers bundelde in dit kleurrijke boek hedendaagse gedichten over families, traditioneel en minder traditioneel. Over de veilige plek die een familie hoort te zijn, ongeacht hoe die familie eruit ziet. Over bijzondere familieleden en over de bijzondere band met die familieleden. Over ruziënde ouders, een nonkel in een rolstoel, een verliefde zus, een neef met make-up, een blinde tante, een nonkel die jurken draagt… 

Steeds is de ondertoon warm

Dit boek lees je met een nieuwsgierige blik! Je wordt uitgedaagd om op een andere manier naar de dingen te kijken. Vaak zit er een twist in de gedichten. Soms zijn de onderwerpen moeilijk (bv. het ontroerende gedicht ‘Opa’), steeds is de ondertoon warm. 

De eigenzinnige illustraties van Sarah van Dongen konden mij in eerste instantie minder bekoren. Maar hoe meer ik op de details lette, hoe meer ik ze kon appreciëren. Sarah van Dongen portretteert mensen even divers als dat Lammers ze omschrijft. De bontgekleurde stijl past bij de gedichten. Soms heb je de illustraties nodig om het gedicht beter te begrijpen. Al laten ze ook veel ruimte voor verbeelding. 

Diversiteit in jeugdliteratuur

Lammers was met deze bundel niet aan zijn proefstuk toe. Hij schreef in 2017 het lieflijke ‘Het lammetje dat een varken is’, een prentenboek dat (trans)gender met kinderen bespreekbaar maakt. In 2018 kwam ‘De boer en de dierenarts’ over homoseksuele verliefdheid. Na deze bijzondere prentenboeken werd Pim Lammers zowat het boegbeeld van de openheid rond gender en identiteit in de jeugdliteratuur. In 2022 verscheen dan zijn eerste poëzieboek ‘Ik denk dat ik ontvoerd ben’.

Maar in het voorjaar van 2023 kwam hij in het oog van een storm terecht. Hij werd  onterecht beschuldigd van het verheerlijken van pedofilie. Die beschuldigingen kwamen uit extreem-rechtse en christelijk-conservatieve hoek, naar aanleiding van een kortverhaal over de relatie tussen een tiener en zijn voetbaltrainer, dat hij in 2015 schreef. Hij kreeg heel veel bagger en zelfs (doods)bedreigingen over zich heen. 

Van veel meer mensen kreeg hij hierna openlijk steun. Het belang van literaire vrijheid, van de dingen in hun context bekijken, van een open blik en van verdraagzaamheid werd van de daken geschreeuwd. En net dat is wat ik meeneem uit de gedichten van Pim Lammers. 

“Ben ik uit een kinderwagen gehaald? van een schommel geplukt? in een ballenbank gevonden? Het is ze in ieder geval gelukt, hun doel is bereikt: tussen duizenden kinderen vonden er eentje dat vanbuiten héél toevallig op hen lijkt.” (p. 11)

Voor lezers vanaf 8 jaar.