De eerste zinnen uit Kijk dan toch!: “Op een open plek aan de rand van het bos ligt een oud verrot stuk hout. Een pad kruipt er traag onder vandaan. Traag. Eerst steekt ze alleen haar kop naar buiten en tuurt in het rond. Niets te zien. Niets. Maar ze hoort een gerucht. Langzaam geschuifel. En toch, niets te zien. Niets.”

Een pad en een slak ontmoeten elkaar aan de rand van het bos. ‘Er gaat iets gebeuren,’ zegt de slak. En terwijl ze met open blik van de kleine wonderen van de natuur geniet – een kolonie mieren, een vallende bes en twee pikkende mussen, een zoemende bij en het warme zonlicht – blijft de pad zich kribbig afvragen wat voor bijzonders er nu eigenlijk gebeuren zal. Door die troebele blik mist hij heel wat kleine gelukskes en mist hij ‘de gebeurtenis’.

Het is net in dat ongedurig zijn van pad dat veel herkenning zit. Zijn we niet allemaal soms nerveus en geprikkeld als pad? En wellicht verlangen we allemaal soms naar wat meer ‘slakken’.

Aandacht is het nieuwe goud

‘Aandacht is het nieuwe goud’ schreef antropologe Danielle Braun. In dit treffende boek spelen auteur en illustrator met het contrast tussen geduld en ongeduld, tussen aandacht en vluchtigheid, tussen focus en afleiding. 

Ik heb weer zo genoten van de kleurrijke, haast bewegende illustraties van Sebastiaan Van Doninck. Ze verlokken lezer en kijker om met een open blik aandachtig te aanschouwen. De tekst van Elvis Peeters leest ritmisch en vloeiend, met een weldaad aan schone woorden. Denk aan de weegbree, een ommezien, het kreupelhout en wemelen.

Een uitnodiging om te vertragen en aandachtig te kijken, deze Kijk dan toch!

Voorlezen vanaf 3 jaar.