De eerste zinnen uit Vandaag houd ik mijn spreekbeurt over de anaconda: “Om mee te beginnen… Dit zijn spreekbeurten van dieren over andere dieren. Gewoon omdat spreekbeurten hartstikke leuk kunnen zijn. Vooral als ze een keertje niet door de diersoort mens worden gehouden. Want mensen maken spreekbeurten vaak supersaai. Waarom? Omdat ze alles alleen maar door hun eigen mensenogen bekijken. Elke keer weer. Mens na mens. Kind na kind. Klas na klas. GAAP! Het woordt daarom tijd voor een nieuwe kijk: Dier na dier. Daar gaan we!”

Van een originele insteek gesproken: dieren die een spreekbeurt geven over zichzelf of over andere dieren. Saai zijn deze spreekbeurten allerminst! De halsbandparkiet houdt z’n spreekbeurt over zangvogels omdat hij jaloers is op hun zangorgel en omdat hij zich best wel stoort aan de top 100 van zangvogels waar sommige vogels volgens hem zeer onterecht een plekje verdienden. Het wandelend blad houdt z’n spreekbeurt over de zeeanemoon omdat ze allebei niet als dieren maar als planten worden aanzien. En de sneeuwpanter is genoodzaakt een spreekbeurt over zichzelf te geven omdat niemand hen ziet staan.

Een heel gevarieerde stoet aan dieren treedt aan. Kende jij de blauwe draak al? Het blijkt een giftige zeenaaktslak te zijn. Of wist je dat een zeeanemoon meer armen krijgt als hij meer eet? Doorheen alle spreekbeurten leren kinderen enorm veel bij over de dierenwereld, over de leefomgeving, het voedsel, de voortplanting… van de dieren, .

Een rijkdom aan onderwerpen

De dieren onderbreken elkaar regelmatig en na elke spreekbeurt mogen ze elkaar ook vragen stellen. Dat leidt tot heel geestige en herkenbare taferelen, met al die verschillende karaktertjes, hun diverse manieren van spreken en hun gevoeligheden. Er zit heel wat dialoog in het boek waarin elk dier met z’n eigen vertelstem knap neergezet wordt.

Bij het ene dier gaat de spreekbeurt al vlotter dan bij het andere dier. De heremietkreeft is zo verlegen dat ie zelfs zijn eigen naam niet uitgesproken krijgt. De halsbandparkiet kan niet stoppen met opsommen en gaat zelfs na de spreekbeurt vanop de schutting nog een tijdje door. En ook de helmkasuaris somt eindeloos (hilarisch) alle soorten kolibries op. De brulaap spreekt over de eenhoorn en wordt daarbij beschuldigd van fake news. Alle clichés over spreekbeurten zitten verweven in de grappige verhalen.

Soms klinkt er veel bewordering van de dieren, soms vooral kritiek en commentaar. Soms leggen ze overeenkomsten tussen elkaar bloot, soms focussen ze vooral op verschillen. En dat leidt tot veel hilariteit. Een rijkdom aan onderwerpen om in de klas meer te werken dus!

Op het einde krijgen de regenworm en de vroedmeesterpad de belangrijke taak het alfabetische register samen te stellen van alle dieren die in de spreekbeurten aan bod kwamen. En dat doen ze met verve.

Leesbevordering ten top

Informatieve boeken over dieren, verhalend verteld, het is hét paradepaardje van Bibi Dumon Tak. Ze waagde zich eerder ook al aan informatieve gedichten (Laat een boodschap achter in het zand) en informatieve verhalen voor eerste lezers (Een tijger in je bed). Haar oeuvre zit vol pareltjes!

De topjuf van onze jongste zoon in het derde leerjaar las dit boek voor in de periode dat de leerlingen zelf een spreekbeurt over een dier gaven. Een groot succes was dat! Thuis vroeg hij ons het boek opnieuw voor te lezen. En bij elk dier dat we tegenkwamen (en dat zijn er veel!) zocht hij op hoe het dier eruit ziet en welk geluid het maakt. Een informatief verhalenboek vol humor, dat is leesbevordering ten top!

Komt er nog vervolg op dit boek? Wij hopen het!

Deze bonte dierenklas werd al bekroond met de Woutertje Pieterseprijs en staat nu ook op de shortlist voor De Boon. Lestips bij het boek vind je hier.

“‘Hallo, ik ben een doodshoofdvlinder en vannacht houd ik mijn spreekbeurt over het doodhoofdaapje.’ ‘Mogen wij al wat vragen?’ ‘Tuurlijk, vraag maar.’ ‘Waarom moeten we midden in de nacht naar je spreekbeurt luisteren?’ ‘Omdat ik ’s nachts wakker ben en overdag slaap.’ ‘Maar wij gewone dieren slapen juist ’s nachts. We zijn te moe om te luisteren.’ ‘Wij vleermuizen vinden het anders een perfecte tijd.’ ‘Ja, wij egels zijn op dit uur ook eindelijk eens helder in onze kop.’ ‘Kom op, allemaal. Tot nu toe moesten de nachtdieren zich aanpassen aan de dagdieren. Het wordt tijd dat het een keertje andersom is.’ ‘Goed gezegd, kerkuil…’ (13)

Voor lezers vanaf 8 jaar.