De eerste zinnen uit Het touw en de waarheid: “Heb je weleens de zon zien ondergaan? Op zo’n warme zomeravond, zittend in het zachte zand, golfjes likkend aan het strand alsof het roomijs was, met laat licht als honing op het slaperige water?”

Een tijdje geleden werd ik helemaal omver geblazen door Marco Kunst’ rauwe, confronterende young-adult boek ‘Patroon’. Nu verslond ik in twee dagen zijn wondermooie nieuwste boek ‘Het touw en de waarheid’. In het woord vooraf spreekt de auteur je als lezer rechtstreeks aan. De eerste zinnen zetten meteen de toon en scheppen een sprookjesachtige en betoverende sfeer. 

Afwisselend maak je kennis met Kyra en Ylan. Kyra woont eenzaam op een eiland in het zuiden, waar ze stoffen verft in duizend kleuren. Rondom strekt de zee zich blinkend uit. Ylan woont op een rotseiland in het noorden. Hij zoekt er de waarheid, net als de andere monniken. Rondom is er niets dan klippen en golven. Kyra verlangt naar gezelschap en begrijpt dat ze moet vertrekken. Ze voelt zich alleen. ‘Niet zomaar een beetje alleen. Neen, moederziel en grootmoederziel verlaten.’ En Ylan gelooft niet langer wat de monniken beweren. ‘Hij heeft een gapende honger naar iets waarvan hij niet weet waar hij het zou moeten zoeken.’ Hij vlucht naar open zee. Allebei gaan ze het onbekende tegemoet. Allebei dragen ze een geheim met zich mee.  

Een ode aan de verbeelding en het kleurenspel!

Wat volgt is een verhaal over eenzaamheid en verlangen, over verleden en herinneringen, over (zee)monsters, over keuzes maken, over je eigen waarheid schrijven of tekenen. Tijd en ruimte zijn onbepaald in het verhaal. Het zou zich eender waar op een eiland in een zee kunnen afspelen. Dat maakt het universeel en spreekt je verbeelding aan.

Het boek gaat ook over kleuren en mooie woorden. Kyra verft stoffen in prachtige kleuren (met ook prachtige namen: smaragd, scharlaken…) en Ylan verzamelt mooie woorden die hij opdeelt in strenge woorden, hoekig en scherp (zoals irrelevant, noodlottig…) & woorden die hem kriebels geven, die smaken naar meer (zoals kamperfoelie, parel…).

Een wonderlijke reis vol woorden- en beeldenpracht

Woordkunstenaar Marco Kunst zet Ylan’s liefde voor mooie woorden prachtig neer. Alle lof voor zijn dromerige zinnen vol fantastische beeldspraak die zich als heerlijke touwen warm om je heen spinnen.

De kleurenpracht waar Kyra zo van houdt, werd door illustrator Jeska Verstegen prachtig weergegeven. Na elke twee tekstpagina’s volgt een expressieve illustratie die ook twee (!) pagina’s in beslag neemt. Het kleurenspel is prachtig! De illustraties bij het verhaal van Ylan zijn donker en een beetje dreigend. Die bij het verhaal van Kyra heel levendig en kleurrijk. 

Kleine gelukskes

Het lezen van dit boek was als een wonderlijke reis. Zoals je tijdens een wandeling of roadtrip achter elke bocht versteld kan staan van de natuurpracht, ervaarde ik na het omslaan van elke pagina en het zien van al die woorden- en beeldenpracht ‘een klein gelukske’. Meermaals verscheen er spontaan een glimlach op mijn lippen of zuchtte ik ‘wauw’. Het is een boek dat vraagt om rustig, ongestoord en vredig van te genieten. 

Eentje om te koesteren

Een jeugdboek voor de oudere jeugd waarin woord en beeld ontroerend mooi samensmelten, dat kwam ik nog niet vaak tegen! Een pluim voor uitgeverij Lemniscaat dat zij  de moeite namen om dit boek perfect vorm te geven. ‘Het touw en de waarheid’ is een opmerkelijk jeugdboek met een gouden randje. Om te koesteren! 

“De golven speelden met Ylans boek. Ze hadden er geen greintje eerbied voor. Ze gooiden het naar elkaar over alsof het niets woog. Schuim spatte uiteen op het omslag. De laatste lijntjes inkt kronkelden weg van tussen de bladzijden en losten op in de branding. Ylan keek toe en voelde zich licht.” (p. 80)

Voor lezers vanaf 10 jaar.