De eerste zinnen uit Roversjong: “Vera Kloek zal veilig op haar eieren. Onder de bessenstruik had ze een rommelig nest gemaakt. Daar wachtte ze nu al weken op het eerste piepje. Maar die ochtend hoorde Vera geen piepje. Uit de boomgaard klonk net een ontzettend kabaal.”

Roversjong is het nieuwste boek van Jef Aerts. Met De nacht van Ronke, Het kleine paradijs, Groter dan een droom… bewees hij al een gevestigde waarde in het Vlaamse jeugdboekenlandschap te zijn. 

De schilderachtige kaft van Roversjong springt meteen in het oog. Een klein vosje en een grijze kip liggen innig dicht bij elkaar. En op de achtergrond staan 7 kippen die dat tafereel meewarig begapen. Er ligt veel emotie in deze kaft: de afkerige blik van de kippen, de bezorgde blik van moederkloek Vera en Vonk de vos die rustig ligt te slapen.

Na een inval van een vos in het het kippenhok blijft Vera Kloek als enige kip achter, omdat zij verstopt onder de bessenstruik zat te broeden en te wachten op het eerste piepje. Wanneer de rust weerkeert, ontdekt ze bij de schuur een vossenjong met zielige oogjes en een nat, zacht snoetje. En hoewel ze weet dat ze hier spijt van zal krijgen, volgt ze haar kloekenhart en neemt ze het jong mee in haar nest, onder haar vleugels. 

Haar eieren komen uit en het vossenwelpje Vonk groeit op op de boerderij met de kuikens. Maar de andere kippen voelen zich niet helemaal veilig met een vos in hun buurt. En op een dag besluit Vera, samen met ‘haar jong’ Vonk de wijde wereld in te trekken. Tijdens deze grote reis worden de verschillen tussen hen beide duidelijk. ‘Wat heb ik grote oren! En wat heb ik een grote mond,’ stelt Vonk vast wanneer hij in een winkelruit zijn spiegelbeeld ziet. Vonk ervaart meer en meer dat hij anders is dan Vera. Hij wil op zoek naar ‘zichzelf’, neemt afscheid van Vera en zet zijn tocht alleen verder…

Een modern sprookje met een gouden randje

Roversjong is zo’n lieflijk boek dat raakt. Hoewel ik kippen niet echt tot mijn lievelingsdieren reken (al ben ik heel dankbaar om de lekkere eitjes die ze leggen), kon dit kippen- (en vos-) verhaal mij ontroeren. Een modern sprookje met een gouden randje. Vonk en Vera nestelden zich een plekje in mijn hart. 

Zachte pareltjes

De veelgeprezen Martijn van der Linden, die de voorbije twee jaren kinderboekenambassadeur was in Nederland, zet in Roversjong opnieuw pareltjes neer. Ik hou van het gevoel dat hij in zijn illustraties weet te leggen en van de prachtige luchten die hij schildert. Hoe hij de kleuren zo zacht krijgt… De warme, beeldende taal van Jef Aerts in combinatie met de attractieve illustraties van Martijn van der Linden, dat geeft (zachte) vonken.

Geluk zit in een klein boekje

Moest het nog niet duidelijk zijn, ik ben grote fan van Roversjong! Dat het een dun boek is -58 pagina’s doorlopend verhaal, zonder hoofdstukken en met een luchtige bladspiegel- zie ik alleen maar als meerwaarde. Voorlezen neemt niet zo veel tijd in beslag en daardoor heb je veel tijd om rond het boek te werken in de klas. Het doet me een beetje denken aan Morris van Bart Moeyaert: een rijk verhaal, met thema’s waarmee je iets kan (anders zijn, op zoek gaan naar jezelf, vredevol samenleven, je thuis voelen…) en met kleine en grotere illustraties die elkaar afwisselen en die mooi verweven werden met het verhaal. Soms zit geluk gewoon in een klein boekje!

“Geen hart smelt zo snel als dat van een moeder. Vera had altijd gedacht dat vossen gemene rovers waren die helemaal niet zielig konden zijn. Maar hier, doorweekt in het gras, zat een babyvosje. En het huilde. Het huilde zich een plek in haar warme moederhart.” (p.11)

Voor lezers vanaf 6 jaar